sobota, 16 lipca 2011

Uzyskaj wolność od przywiązań

10

Witaj
W tym artykule poznasz kolejną drogę do całkowitej wolności emocjonalnej. A mianowicie, jest nią wolność od przywiązań. Wg buddyzmu przywiązanie jest jednym z głównych źródeł cierpienia. Wyzwolenie z przywiązań oznacza dotarcie do stałego uczucia szczęścia i obfitości życia. Nie znaczy to, że należy rezygnować z dóbr materialnych, ludzi czy emocji. Oznacza to, że można czerpać z nich radość i cieszyć się nimi, będąc jednak zawsze całkowicie wolnym.
Zapraszam do lektury.


"It's only after we've lost everything that we're free to do anything."
Tyler Durden
Fightclub

Dopiero gdy wszystko stracimy, jesteśmy wolni żeby robić cokolwiek. To prawda. Nie chodzi tutaj o poziom materialny Twojego stanu posiadania, a o poziom intelektualny, emocjonalny i duchowy. Wychodząc z pozycji ego oceniasz rzeczy w kategorii dzierżawczej: moje/nie moje, zdobyć/stracić, posiadać/pragnąć. Zwróć uwagę na swoją lingwistykę, jak i również lingwistykę innych osób, ona najlepiej oddaje aktywne procesy myślowe. Ile osób korzysta ze sformułowania: moja dziewczyna, mój mąż itd.?

Ludzie nie są "Twoi". Nie są niczyi. Oni po prostu są. Niewolnictwo jest już w ogromnej części świata od dawna surowo zakazane. A nawet gdy było legalne i powszechne, niewolone były wyłącznie ludzkie ciała, gdyż umysł możesz niewolić albo wyzwalać wyłącznie Ty sam. Oczywiście coś może być włącznikiem, stymulantem przemiany. Ale tak naprawdę nikt za Ciebie Cię nie wyzwoli z emocjonalnych więzów.

W dzisiejszym świecie ludzie są niewolnikami. Niewolnikami statusu, systemu społecznego, utartych paradygmatów, systemów religijnych i skostniałych zestawów przekonań i systemów wartości. Są niewolnikami technologii, rzeczy materialnych i pieniądza. Świat materialny jest po to by z niego korzystać i się nim cieszyć, nie jest jednak od tego by nas zniewalał.

Dopiero gdy wszystko stracimy, jesteśmy wolni żeby robić cokolwiek. To prawda, póki coś należy do Ciebie, nie chcesz tego stracić, jesteś zniewolony. Póki coś jest dla Ciebie ważne i jesteś w to ślepo zapatrzony, pozostajesz zniewolony. Utrzymujesz zakłamany obraz świata. Póki odczuwasz przynależność do jakiejś grupy kulturowo-społecznej, jesteś również w pewnym sensie zniewolony.


To są dosyć mocne słowa, mogą Cię oburzać, możesz uznać je również za hiperbolizację. Widzisz, ta hiperbolizacja ma głębszy sens. Odstaw proszę, na chwilę na bok swoje przekonania i doczytaj artykuł do końca. To moja propozycja na pełną wolność emocjonalną, niezależność intelektualną i postrzeganie świata takim jaki jest. Po zakończeniu lektury będziesz mógł wziąć z tego co ci pasuje, wykorzystać to albo wyrzucić. Jak zawsze wybór należy wyłącznie do Ciebie.

Dopiero gdy wyzbędziesz się wszystkich psychicznych przywiązań odczujesz prawdziwą wolność i paradoksalnie zaczniesz się cieszyć obecnością ludzi i rzeczy, które są w twoim otoczeniu, a także pieniędzmi, z których korzystasz. Poprzez egotyczną chęć zawłaszczania i posiadania, niektórzy traktują przedmioty, które "mają" jako przedłużenie ich ciał. Gdy zostaną one przez kogoś zniszczone lub uszkodzone odbierają to jako bezpośredni atak na ich osobę.

Moja propozycja jest taka, cieszmy się wszystkim, ale pamiętajmy, że to są tylko rzeczy, przedmioty, nic więcej. Korzystajmy z nich najlepiej jak potrafimy, jednak nie uzależniajmy się emocjonalnie od ich posiadania. Ponieważ prawdziwe, rdzeniowe szczęście płynie prosto z nas samych a nie z materializmu nas otaczającego.

Czy gdybyś nagle w tym momencie stracił wszystkie pieniądze, które masz, wszystkie przedmioty, ubrania itd., czy potrafiłbyś mieć dobre samopoczucie i odczuwać pełne, niezmącone szczęście?

Pójdźmy dalej. Czy gdybyś stracił wszystkich znajomych i rodzinę, których masz, czy potrafiłbyś mieć dobre samopoczucie i odczuwać pełne, niezmącone szczęście?


Wiem, to co napisałem powyżej jest dosyć ostre. Ale jeżeli chcesz osiągnąć absolutne, całkowicie bezwarunkowe i stałe szczęście musisz pójść w ekstremum.

Nie twierdzę, że tracenie znajomych czy też rzeczy materialnych jest w jakimkolwiek stopniu dobre. Nie postuluję wyrzekania się czegokolwiek. Jednak musisz mieć świadomość, że tak na prawdę nie masz absolutnie nic poza swoją jaźnią, poza tu i teraz. Możesz absolutnie wszystko stracić w ciągu jednego dnia. Czy będziesz wtedy umiał być szczęśliwy?

Wszystko jest kwestią stanu Twojego umysłu i Twoich filtrów. W każdej życiowej sytuacji możesz być tak na prawdę zarówno skrajnie szczęśliwy jak i jednocześnie skrajnie załamany. Twój umysł określa, z której strony patrzysz na swoje życie.

"The things you own end up owning you."
Tyler Durden
Fightclub

Rzeczy, które posiadasz w końcu zaczynają posiadać Ciebie. Warto się zastanowić nad tym cytatem. Im bardziej przywiązujesz się do jakiegoś przedmiotu, tym bardziej przywiązanie to niewoli Cię emocjonalnie. Im większą wartość przykładasz do określonych rzeczy materialnych, tym większy mają one wpływ na Twoje samopoczucie, pewność siebie itd. Wiele kobiet, nie wyjdzie "źle ubranych" do ludzi, ani nie pójdzie na dwie imprezy pod rząd w tej samej sukience, bo "to nie do pomyślenia!".

Nie mówię, że dbanie o ubiór jest złe. Mówię, że uzależnianie się od niego psychicznie jest złe, bo jest niewolnictwem emocjonalnym. Proponuje, żebyś ubierał się "źle" przez jakiś czas aż do momentu, w którym przestaniesz przez to odczuwać negatywne emocje i zupełnie nie będzie Ci już robiło co ludzie myślą o Twoim stroju. Gdy nadejdzie taki moment możesz zacząć się ubierać jak Ci się podoba, elegancko, stylowo czy jakkolwiek. Będziesz jednak na innym etapie, bo uwolnisz się emocjonalnie od swojego stroju i fakt, że zachlapałeś sobie koszulę sokiem i do wieczora nie masz jak się przebrać nie będzie wpływał w żaden sposób na Twoje samopoczucie.


Zrozumienie, że tak na prawdę nie masz absolutnie nic, pozwala poczuć się całkowicie wolnym. Proponuję dokonać zmiany w lingwistyce: od teraz zamiast np. „mój samochód”, mów jak najczęściej "samochód, którego używam" a zamiast „moja dziewczyna/mój chłopak” korzystaj ze zwrotu „osoba, z którą jestem”. Tak, jak nasza lingwistyka jest zwierciadłem naszych procesów myślowych tak i procesy mentalne ulegają przemianie w momencie gdy zaczniesz pracować nad świadomym korzystaniem z języka.

Nie pozwól, by rzeczy, z których korzystasz zawładnęły Toba i zniewoliły Cię emocjonalnie.

Jeżeli masz jakieś przemyślenia w tym temacie, albo jakieś pytania, podziel się nimi w komentarzach.

Pozdrawiam
Rafał Cupiał

10 komentarze:

Bartosz Jezierski pisze...

Świetny artykuł!

Z mojej strony mogę dodać, że kilka razy w życiu spotkałem się z osobą, która za młodu bała się życia w ubóstwie, więc wiele robiła, żeby MIEĆ więcej. I gdy osiągnęła pewien status materialny, nagle okazywało się, że dalej się boi... tylko teraz tego, że może to wszystko stracić. Słowem - pełne uzależnienie od rzeczy materialnych.

Żeby sobie uzmysłowić ograniczoność takiego podejścia, wystarczy zdać sobie sprawę, że wszelkie dobra materialne oraz ludzie wokół nas nie pójdą razem z nami na tamten świat. Dlatego uzależnianie od nich własnego szczęścia to droga donikąd.

Niedługo na moim blogu http://wzasiegureki.blogspot.com/ będzie można przeczytać o kontrolowaniu innych jako kolejnym sposobie na niewolnictwo emocjonalne.

Czekam na kolejne artykuły!

Jakub - naturalnyfacet.pl pisze...

"Rzeczy, które posiadasz w końcu zaczynają posiadać Ciebie."

Najbardziej spodobał mi się ten cytat :)

Zdjęcie drogiego, sportowego samochodu świetnie pasuje do tematu artykułu! Bardzo wielu mężczyzn jest mocno przywiązana do swoich samochodów lub do tego, aby móc kupić w przyszłości lepszą brykę. Spacerując kiedyś ze znajomym, trafiliśmy na zaparkowane piękne, czerwone ferrari. Po chwili on powiedział do mnie "Stary, ile ja bym dał żeby mieć takie auto... każda laska by się za mną oglądała!". Ludzie od razu czują potrzebę przywłaszczania sobie wszystkiego. Nie potrafimy spojrzeć na czerwone ferrari i po prostu cieszyć się jego aerodynamicznym kształtem czy lśniącym czerwonym lakierem. Pierwsza myśl jaka nas nawiedza to, że musimy je mieć! Warto pracować nad tym aby:

"Odczuwać pełną radość z wszystkiego co nas spotyka, bez konieczności przywłaszczania sobie tego"

Świetny artykuł!

Pozdrawiam
Jakub Mikołajczak

Rafał Cupiał pisze...

Dzięki za komentarze! :)

Bartek

Zamożność jest stanem umysłu. Wiele osób chce być kimś ale nie chce się stawać.

Wiele osób chce być zamożnymi, ale nie chce ponieść wysiłku by to osiągnąć. Zamożność, mimo ogromu, ciągle panujących w naszym społeczeństwie, negatywnych przekonań na temat pieniędzy i bogactwa, nie jest sama w sobie czymkolwiek złym.

To nie jest tak, że zdobywanie i korzystanie z dóbr materialnych jest w jakikolwiek sposób złe. To jest tak, że uzależnianie się od nich na poziomie emocjonalnym jest krzywdzące i jest niczym innym jak niewolnictwem.

Żyjąc wyłącznie światem materialnym jesteśmy niepełni.

Żyjąc wyłącznie światem duchowym jesteśmy niepełni.

Nie możemy odrzucać żadnej z tych powyższych, uzupełniających się sfer egzystencji, i musimy zharmonizować obie aby osiągnąć pełnię człowieczeństwa.

To dwie strony tej samej monety.

Kuba

Fightclub jest kopalnią cytatów związanych z niezależnością zarówno od rzeczy materialnych jak i od Systemu. Uważam, że każda osobą dążąca do autentycznej komunikacji powinna koniecznie obejrzeć ten film :)

Mój ulubiony cytat z FC to:

"You're not your job. You're not how much money you have in the bank. You're not the car you drive. You're not the contents of your wallet. You're not your fuc**** khakis. You're the all-singing, all-dancing crap of the world."

Idealnie podsumowuje treść artykułu :)

To prawda Jakubie, że wiele osób, nie umie się niczym cieszyć bez przywłaszczenia sobie tego. Wynika to z prostego faktu, że ego potrzebuje posiadać, zdobywać, powiększać swoją majętność, oznaczać swoją własność żeby istnieć i się rozwijać. Gdy odbierzemy coś ego, odczuwa ono ból i stratę, bo jego egzystencja zaczyna być zachwiana.

Gdy stracimy wszystko będziemy prawdziwie wolni. Paradoks autentyczności. Nasz umysł autentyczny niczego nie pożąda i niczego nie pragnie, bo niczego nigdy nie miał, nie ma i nie będzie miał, a jednocześnie od zawsze i na zawsze ma absolutnie wszystko :) :) :)

Człowiek prawdziwie wolny powinien umieć sobie odpowiedzieć na pytanie: "Czy jeżeli dzisiaj stracisz całkowicie WSZYSTKO, co posiadasz, będziesz w stanie być szczęśliwy?".

Pozdrawiam
Rafał Cupiał

Anonimowy pisze...

Rafale,

Zgodnie z życzeniem trochę uzewnętrznień :)

Czytając Twój artykuł nie mogłem nie odnieść wspomnianych tez do otoczenia w którym funkcjonuję. Jako przełożony grupy pracowników zmuszony byłem w ostatnim czasie przebudować work-space zespołu.

Okazało się, że zrezygnowanie z profilu open space, na rzecz indywidualnych stanowisk pracy przyniosło pozytywne efekty. Pracownici "zawłaszczyli" swoją nową przestrzeń, odgrodzili się od bodźców zewntęrznych, zindywidualizowali swoje otoczenie. Otrzymuje informację, że cieszą się ze "swojego biurka", "swoich" narzędzi pracy.

Dobrze, że nie zaczęli znaczyć "swojego" terytorium....

Smutne i prawdziwe.
Zastanawiam się jak efektywni i zadowoleni z pracy byliby, gdyby zmienili sposób postrzegania otoczenia.



Artykuł świetny!

Czekam na kolejne

Łukasz Turczyński

SteV pisze...

Aloha! Kopa lat!

Wiem, że już dawno temu art zakopany ale akurat ponownie na niego trafiłem szukając sposobu aby uniezależnić się od potrzeby kontroli, oczekiwań które muszą się spełniać względem KOBIETY Z KTÓRĄ JESTEM (a może za niedługo już nie będe jeżeli sobie z tym nie poradze).

Jak do tego wszystkiego, artykułu, przywiązywania się do rzeczy/ludzi, ma się miłość do drugiej osoby (w relacji związku - seksualnej intymności, bliskości)...???
Czy przywiązanie nie gra tutaj fundamentu..?

Rafał Cupiał pisze...

Aloha :)

Stev, dobrze Cię widzieć znowu na tym blogu, szczerze to sam rzadko tutaj zaglądałem ostatnimi czasy :)

Potrzeba kontroli bardzo często wynika z lęku i poszukiwania zewnętrznego źródła poczucia bezpieczeństwa. W momencie, w którym przywiązujesz się do potrzeby kontrolowania tracisz dostęp do ogromnej ilości zasobów, elastyczności i potencjału.

W buddyźmie istnieje koncept miłości i radości bez przywiązań. Oznacza on cieszenie się tym czego się doświadcza, z pełną wdzięcznością i uważnością. Wynika to ze świadomości przemijalności i ulotności każdej chwili.

Zastanów się skąd wynika Twoje przywiązanie? Jeżeli zaczyna stanowić problem w relacji, być może jest związane właśnie z lękiem, brakiem poczucia bezpieczeństwa, przekonaniem, że nie jesteś wystarczająco wartościowy i druga osoba ma Ci zapewnić coś czego nie jesteś w stanie znaleźć w sobie?

Co to świadczy o Tobie jeżeli ktoś Cię zostawi? Co to świadczy o Tobie, jeżeli ktoś Cię zdradzi? Jakie Twoje głębokie przekonanie na swój temat się w takiej sytuacji potwierdzi?

W psychology of selves jest idea pt. bonding pattern. Istnieją dwa rodzaje wzorców przywiązania: pozytywny wzorzec jest związany z tym, że dwie osoby uzależniają się od siebie ponieważ dbają o siebie tak bardzo, że zaczyna ich to zniewalać. Przestają ze sobą rozmawiać na trudne tematy, nie wyrażają niektórych swoich opinii, unikają poważnych rozmów - robią wszystko by zachować sielankowy, bezpieczny obraz udanego związku.

Negatywny wzorzec przywiązania jest w momencie, w którym dwie osoby są w nieustających kłótniach odczuwając wobec siebie nieustanną ambiwalencję uczuć, kochając się nad życie, nienawidząc, krzywdząc, przepraszając, wybaczając, wypominając itd. itp.

Każdy bonding patter prowadzi do powstania fantomowego związku, który oparty jest na wzorcu przywiązań a nie na prawdziwej relacji dwóch wyjątkowych istot :)

Przywiązanie w kontekście rozwoju duchowego oznacza zniewolenie, uzależnienie. Oznacza przekonanie, że nie jesteś w stanie żyć bez drugiej osoby i że Twoje życie bez niej stanie się na pewnym poziomie bezwartościowe.

Czymś zupełnie innym jest więź/połączenie. Więź jest relacją, która się tworzy między Wami. Więź pozwala na otwartość wobec drugiej osoby, akceptację, uważność, autentyczne wyrażanie siebie pozbawione lęku, wdzięczność i radość. Więź jest budowana pomiędzy głębokimi poziomami osobowości podczas gdy przywiązanie najczęściej dotyczy obrazu drugiego człowieka jaki konstruujemy w swoich głowach.

Wszystkiego dobrego :) !

SteV pisze...

Bardzo dziękuje za tak szybką i WARTOŚCIOWĄ odpowiedź! Szczególnie że sam mówisz, iż rzadziej sprawdzałeś swojego bloga. Fajnie jednak że nadal istnieje bo jest w wielu aspektach bardzo głęboką kopalnią wiedzy przewyższając pod tym względem setki płytszych.

Czyli dochodzimy do rozgraniczenia między przywiązaniem a więzią/połączeniem. Zgodnie z tym co piszesz, przywiązanie głównie jest tworzone na poziomie świadomości, własnej stworzonej wizji wynikającej z myśli oraz przekonań. Z kolei więź/połączenie w tym aspekcie byłyby naturalnym uczuciem, tworzonym podświadomie, wynikając z autentyczności oraz szczerości względem siebie. Dobrze rozumiem?

Przyjemnego dnia!

Rafał Cupiał pisze...

Ja również dziękuję za Twoje komentarze Stev i za tak pozytywną opinię na temat tej strony.

Myślę, że możemy w tym kontekście jednak zrezygnować ze słowa więź na rzecz słowa połączenie. Użyłem słowa "więź" jakby ze swojej mapy, jak to teraz czytam to doszedłem do wniosku, że w języku polskim ma taką samą etymologię jak przywiązanie, chociaż semantyka jest nieco bardziej pozytywną.

Połączenie nie zakłada natomiast żadnych "więzów", "wiązań" czy uzależnień.

Nie jest do końca tak jak napisałeś moim zdaniem.

Przywiązanie - jest bardzo często tworzone na poziomie nieświadomych przekonań, dotyczących tego jaki jesteś, następnie system zmierza do potwierdzenia tych przekonań poprzez przywiązywanie się do osób i sytuacji, które nieustannie je umacniają. Ogromna ilość ludzi nie jest świadoma swoich bonding patterns, w momencie, w którym zaczynają zdawać sobie z nich sprawę -> rozumieją, że ich związek był na wielu poziomach fantomowy.

Przywiązanie może wynikać z historii, że czegoś nam w życiu, w osobowości brakuje. Dlatego też projektujemy to na drugą osobę i przywiązujemy się do tego. Tak czy inaczej - przywiązujemy się do obrazu.

Prawdziwe połączenie powstaje na zupełnie innym poziomie.

Spróbuj być z kimś i po prostu patrzeć mu w oczy. Bądź świadomy swojego oddechu. Jeżeli pojawiają się jakieś dziwne impulsy, puść je i obserwuj. Jak zaczniesz płakać - okej. Jak zaczniesz śmiać się - okej.

Przychodzi jednak moment, po kilku, kilkunastu minutach, że twój tryba przełącza się z ROBIENIA na BYCIE. I po prostu jesteś z kimś. Nie ma historii, nie ma przekonań, nie ma obrazu. Nie ma cech osobowości. Jest BYCIE z drugą osobą. Głębokie i poruszające.

I to jest połączenie :) W pełnym akcepcie i otwartości :)

SteV pisze...

Aż mnie stary ciary przeszły po dwóch ostatnich akapitach!!

Kapitalna sprawa i musze powiedzieć dość ironicznie, ale od jakiegoś czasu zacząłem tak "eksperymentować". Bardzo często w swoim życiu starałem się aby dane momenty z kobietą były jak najbardziej zbliżone do czegoś w kierunku ideału.. Nie byłem w stanie w pełni oddać sie autentyczności, bez oczekiwania na rezultat. Od kiedy zacząłem jednak bardziej świadomie patrzeć na emocje, uczucia, zmieniać negatywne przekonania bawie się interakcją. Niejednokrotnie patrzyłem w oczy, dotykałem, całowałem bez jakiegokolwiek wzorca.. I od tego momentu poczułem się właśnie wolny i jednocześnie cholernie ciekawy. Nigdy nie wiem jaka będzie reakcja, a jakakolwiek by miała nie być to zawsze jest dla mnie interesująca..:))

Bardzo dziękuje Ci za naświetlenie sprawy i do kolejnych dywagacji!

Pozdrawiam serdecznie:)

Anonimowy pisze...

O jakim szczęściu piszesz? Czy jest to szczęście w kulturowym pojęciu Zachodu czy Wschodu?

Prześlij komentarz

Komentujcie proszę albo zalogowani (Google, TypePad, OpenID, AIM etc.) albo korzystając z opcji Komentarz jako: Nazwa/adres URL.

Możecie wpisać imię (imię, nazwisko, nick) a adres URL pominąć.

 
Design by ThemeShift | Bloggerized by Lasantha - Free Blogger Templates | Best Web Hosting